Podręczniki zazwyczaj umieszczają magnez w tej czwartej klasie, to jest wśród metali reagujących z wodą gorącą lub z parą wodną. Co więcej temperatura spalania się magnezu jest tak wysoka, iż rozkłada wodę i powstający tlen zużywa na dalsze palenie się, dlatego magnez może płonąć pod wodą. Tak piszą we wszystkich podręcznikach szkolnych, dlatego na studiach byłem zaskoczony gdy podczas prób reaktywności metali na zajęciach z chemii nieorganicznej, okazało się, że nie jest to taka prosta sprawa. Gdy bowiem wrzuciłem kawałki odtłuszczonej wstążki magnezowej do wody z fenoloftaleiną, wokół nich pojawiło się wyraźne różowe zabarwienie:
Różowe zabarwienie świadczy o zasadowym odczynie, a więc reakcji z wodą:
Mg + 2 H2O → Mg(OH)2 + H2
Powstający wodorotlenek jest wprawdzie słabo rozpuszczalny w wodzie, ale najwyraźniej wystarcza aby podwyższyć pH powyżej 8 i zabarwić wskaźnik. Co do wodoru - zdjęcie robiłem jakieś pół godziny po wrzuceniu magnezu i kilka bąbelków widać ale małych, dlatego bez wskaźnika reakcja byłaby niezauważalna. Stąd zapewne błędne przekonanie, że do reakcji magnezu trzeba wodę podgrzać - wtedy reakcja przyspiesza i jest zauważalna.
Ale co innego pisać o reakcji niezauważalnej a co innego o braku reakcji. W książkach dla studentów ta różnica jest uwzględniona. Ciekawe ile jeszcze takich zbytnich uproszczeń pojawia się w książkach dla gimnazjalistów i licealistów?
Uproszczeń, czy wręcz błędów w książkach ze szkół podst/gim/lo jest masa. Nie tylko z chemii :/
OdpowiedzUsuńNie dość, że marnuje się w tych szkołach co najmniej 10 000 godzin (sic! teoretycznie trzeba poświęcić 10k godzin w jakiejś dziedzinie, by być w niej arcymistrzem) to jeszcze na studiach są problemy z oduczeniem się tego, co wymagano wcześniej.
W mojej książce mamy na przykład kwiatki dotyczące "prób charakterystycznych". Jako próbę charakterystyczną etanolu podaje sie na przykład zzielenienie rozworu dichromianu amonu pod wpływem etanolu.
OdpowiedzUsuńdichromianu potasu*
OdpowiedzUsuń